Εθελοντική αιμοδοσία και προσφορά

Ένα δώρο ζωής προς συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη


Ανταποκρινόμενο στις αυξημένες ανάγκες του Εθνικού Συστήματος Υγείας για διατήρηση των αποθεμάτων αίματος στη χώρα μας, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών ένωσε για άλλη μία φορά τις δυνάμεις του με το Νοσοκομείο Παίδων Αθηνών «Παναγιώτη και Αγλαΐας Κυριακού», διοργανώνοντας πρόσφατα μια δράση στο πλαίσιο του προγράμματος Κοινωνικής Προσφοράς του.

Με δεδομένες και τις παρενέργειες της μεγάλης υγειονομικής κρίσης, όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας κλήθηκαν στις αρχές Δεκεμβρίου να στηρίξουν την 56η δράση εθελοντικής αιμοδοσίας ως πράξη ευθύνης, κοινωνικής συνείδησης και αλληλεγγύης.

Η αιμοδοσία πραγματοποιήθηκε τελικά με μεγάλη συμμετοχή στην Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων του Αμφιθεάτρου Αντωνιάδου, στο κεντρικό κτήριο του ΟΠΑ, από κινητή μονάδα αιμοληψίας του νοσοκομείου.

 

Τι δηλώνουν στην «ΟΠΑ News» οι ίδιοι οι αιμοδότες;

«Πρώτη φορά συμμετείχα σε αιμοδοσία του Ιδρύματος όσο ήμουν ακόμη φοιτητής», αναφέρει ο Λεωνίδας Δουκάκης, αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής. «Πρόκειται για άρτια οργάνωση, ασφαλή και ευχάριστη διαδικασία, σε έναν οικείο και φιλικό χώρο. Κάθε φορά που δίνω αίμα, νιώθω την ηθική ικανοποίηση της έμπρακτης κοινωνικής προσφοράς».

«Η αιμοδοσία αυτή ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα, μιας και δεν είχα υπάρξει αιμοδότρια στο παρελθόν», μας λέει η Δ. Γ., φοιτήτρια στο Τμήμα Πληροφορικής. «Το αίσθημα αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο που βρίσκεται σε ανάγκη, όπως και το αίσθημα χαράς που έλαβα από τη διαδικασία είναι απερίγραπτα. Σίγουρα θα συμμετάσχω σε μελλοντικές αιμοδοσίες που θα πραγματοποιηθούν στο πανεπιστήμιο και παροτρύνω τον καθέναν και την καθεμία από εσάς να λάβει μέρος σε αυτή την τόσο όμορφη διαδικασία».

«Η αιμοδοσία που πραγματοποιήθηκε στο ΟΠΑ ήταν καλή ευκαιρία για να έρθουν πολλοί φοιτητές σε επαφή με τη δωρεά αίματος», προσθέτει ο Δ. Δ., φοιτητής του Τμήματος Πληροφορικής. «Ένας από αυτούς τους φοιτητές ήμουν και εγώ. Η εμπειρία ήταν υπέροχη. Το προσωπικό του νοσοκομείου όσο και του πανεπιστημίου σε έκαναν να νιώσεις ότι πας να κάνεις κάτι σπουδαίο, το οποίο ισχύει, άλλωστε – και με το παραπάνω. Η διαδικασία δεν ήταν καθόλου επώδυνη και η ώρα πέρναγε χωρίς να το καταλάβεις. Αν πραγματοποιηθεί ξανά παρόμοια εκδήλωση, θα πρότεινα όλοι να συμμετάσχουν και να κερδίσουν αυτό το υπέροχο συναίσθημα που έχεις όταν βγαίνεις από την αίθουσα και ξέρεις ότι έκανες κάτι τόσο σημαντικό».