Γιώργος Μαρσέλλος - Μια μέγιστη μορφή του ελληνικού στίβου

«Η Ολυμπιακή Φλόγα για μένα είναι η αρχή και το τέλος», λέει ο κορυφαίος αθλητής του στίβου Γιώργος Μαρσέλλος μιλώντας στην «ΟΠΑ News». Ως παλιός φοιτητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, δηλώνει ότι τα εφόδια που απέκτησε στη διάρκεια των σπουδών του ήταν εξαιρετικά σημαντικά για τη σταδιοδρομία του εντός και εκτός του αθλητισμού.

Ο Γιώργος Μαρσέλλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Σπούδασε στην –τότε– ΑΣΟΕΕ την περίοδο 1955-1960. Υπήρξε ένας πολυσύνθετος αθλητής, με διακρίσεις σε τρία αγωνίσματα, τα 110 μ. μετ’ εμποδίων, το άλμα εις ύψος και το δέκαθλο. Αναδείχθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες μορφές του ελληνικού στίβου. Ως αθλητής του Πανιωνίου κατέκτησε έξι φορές το Πρωτάθλημα Ελλάδας στα 110 μ. μετ’ εμποδίων, τρεις φορές στο άλμα εις ύψος και μία στο δέκαθλο. Έχει χριστεί βαλκανιονίκης δύο φορές στα εμπόδια, αλλά και χρυσός μεσογειονίκης, ενώ έχει μετάσχει δύο φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1960 στη Ρώμη και το 1964 στο Τόκιο, όπου μάλιστα υπήρξε σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής. Την περίοδο 1975-1982 διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Γυμναστικών και Αθλητικών Σωματείων (ΣΕΓΑΣ).

Κατά τη διάρκεια αγώνων στο Παναθηναϊκό Στάδιο, ο κ. Μαρσέλλος προσφέρει ανθοδέσμη στην Πριγκίπισσα Ειρήνη, κόρη του Βασιλέως Παύλου και της Βασίλισσας Φρειδερίκης

Ακολουθεί η σύντομη συνέντευξη που παραχώρησε στην «ΟΠΑ News».

■             Τι θυμάστε από τα αμφιθέατρα του πανεπιστημίου;

Το 1955, όντας φοιτητής της ΑΣΟΕΕ, είχα μόλις επιστρέψει από κάποιον αγώνα εμποδίων και είχα ψωνίσει ένα λευκό πουκάμισο και ένα σιέλ παντελόνι. Μπαίνοντας να εξεταστώ στο «Αστικό Δίκαιο» του καθηγητή Κωνσταντίνου Φουρκιώτη, θεώρησε την αμφίεσή μου... υπερβολική για το μάθημά του. Ενώ λοιπόν ήμουν άριστος σπουδαστής, στο μάθημά του στις επόμενες εξεταστικές περιόδους λάμβανα μόνο μονάδες.

■             Αυτό σίγουρα δεν ξεχνιέται! Πώς συνδυάζεται, όμως, τελικά ο πρωταθλητισμός με τις εμπορικές σπουδές;

Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων φρόντιζα να είμαι συνεπής τόσο ως προς τον αθλητισμό όσο και ως προς τις υποχρεώσεις μου για τη Σχολή. Ήμουν άριστος φοιτητής και, παράλληλα, τα καλοκαίρια βοηθούσα τον πατέρα μου στην οικογενειακή επιχείρηση. Στη συνέχεια οι γνώσεις που ανέπτυξα από την ΑΣΟΕΕ ήταν εξαιρετικά σημαντικές για την επαγγελματική μου πορεία εντός και εκτός του αθλητισμού.

■             Πρέπει να έχουν τα πανεπιστήμια οργανωμένες αθλητικές δραστηριότητες; Και πώς μπορούμε να στρέψουμε τους φοιτητές και τις φοιτήτριες σε αυτές;

Ναι, όπως έχουν σε όλες τις προηγμένες χώρες. Δεν αναφέρομαι μόνο στην Αμερική, αλλά και στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα, ενώ παλαιότερα υπήρχαν δομές και υποστήριξη για τον αθλητισμό, όπως για εμάς ο αείμνηστος καθηγητής Φυσικής Αγωγής Πολύβιος Μπάλτας, που μας βοηθούσε και μας προωθούσε, σήμερα δυστυχώς βλέπω μια ατονία. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να στραφούν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες και προς τον αθλητισμό. Ο αθλητισμός διδάσκει πειθαρχία, συγκέντρωση και αφιέρωση, χαρακτηριστικά που είναι απαραίτητα για έναν νέο και επιτυχημένο επαγγελματία.

■             Ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στον αγώνα για τη νίκη;

Εγώ πάντα περιοριζόμουν και αφιερωνόμουν στον αγώνα. Έτσι μόνον έρχονται οι επιτυχίες, όταν κανείς εστιάζει σε αυτό που θέλει να επιτύχει και, φυσικά, εργάζεται σκληρά για αυτό.

■             Ποιες στιγμές ξεχωρίζετε σήμερα από την καριέρα σας;

Το 1964 υπήρξα πρώτος δρομέας της δάδας. Παρέλαβα τη Φλόγα από τον άνακτα στην Αρχαία Ολυμπία και έτρεξα στο μνημείο του Κουμπερτέν. Στο στάδιο στο Τόκιο ήμουν ο πρώτος που μπήκα, ως σημαιοφόρος της Ελλάδας. Η Ολυμπιακή Φλόγα για μένα είναι η αρχή και το τέλος. Οι Αγώνες είναι η συνάντηση όλης της νεολαίας της υφηλίου για το Ωραίο, το Μεγάλο και το Αληθινό. Η στιγμή αυτή λοιπόν είναι κορυφαία για μένα ως αθλητή, αλλά και ως άνθρωπο.