«Η Εποχή της Μεγάλης Παραίτησης»
Της DOROTHEA ROUMPI,
Αναπληρώτριας Καθηγήτριας στο Pennsylvania State University των ΗΠΑ
Ο COVID-19 επέφερε σημαντικές αλλαγές στον εργασιακό χώρο. Οι επιχειρήσεις κλήθηκαν να πραγματοποιήσουν δραματικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας τους εν μια νυκτί και χωρίς να γνωρίζουν πότε και αν θα μπορέσουν να επανέλθουν σε αυτό που μέχρι πρότινος θεωρούσαν «κανονικό» τρόπο λειτουργίας. Παρά το γεγονός ότι ακόμα βρισκόμαστε εν μέσω αυτής της πρωτοφανούς σε έκταση πανδημίας, ο εμβολιασμός και η καλύτερη κατανόηση αναφορικά με τη μετάδοση και την προστασία κατά του ιού φαίνεται να βοηθούν τις επιχειρήσεις να επανέλθουν σταδιακά σε μια πραγματικότητα που ομοιάζει με την προ COVID-19 εποχή.
Ερευνητές και αναλυτές των εργασιακών τάσεων, ωστόσο, προειδοποιούν ότι η επαναφορά στην προ COVID-19 εποχή δεν θα είναι αναίμακτη. Πιο συγκριμένα, αναμένεται ότι οι επιχειρήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο θα βιώσουν την «great resignation era» (την εποχή των οικειοθελών αποχωρήσεων) αν δεν τη βιώνουν ήδη. Επί παραδείγματι, μία από της πιο δημοφιλείς «κοινότητες» του Reddit είναι η «antiwork», όπου φαίνεται ξεκάθαρα η τάση των ατόμων της Gen-Z γενιάς κατά τη διάρκεια της πανδημίας να πάνε ενάντια στις εργασιακές νόρμες των Baby-boomers, προτιμώντας να παραιτηθούν όταν οι αξίες των εργοδοτών τους αντιβαίνουν τις προσωπικές τους αξίες. Τα βαθύτερα αίτια αυτής της νέας τάσης ποικίλουν. Η «Society for Human Resource Management» πιστώνει αυτό το «τσουνάμι» οικειοθελών αποχωρήσεων κατά κύριο λόγο στο ότι κάποιοι εργαζόμενοι επιθυμούν να αναζητήσουν μια καλύτερη εξισορρόπηση εργασιακής και προσωπικής ζωής, κάποιοι δεν επιθυμούν να επιστρέψουν στους χώρους εργασίας τους και θέλουν να συνεχίσουν την τηλεργασία (teleworking ή work-from-everywhere), ενώ άλλοι έχουν μειωμένο αίσθημα εργασιακής δέσμευσης λόγω της τηλεργασίας και απλά θεωρούν την αναζήτηση άλλης θέσης εργασίας ως το σωστότερο βήμα για την καριέρα τους.
Αναμένεται ότι οι επιχειρήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο θα βιώσουν την «great resignation era» (την εποχή των οικειοθελών αποχωρήσεων), αν δεν τη βιώνουν ήδη
Οι επιχειρήσεις, ωστόσο, δεν θα πρέπει να αναμένουν αμέτοχες σε αυτό το κύμα οικειοθελών αποχωρήσεων. Πρώτον, είναι σημαντικό οι επιχειρήσεις να βοηθήσουν τους εργαζομένους τους να αισθανθούν μεγαλύτερη ασφάλεια (job security). Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι εργαζόμενοι σε πολλές εταιρείες δεν γνώριζαν αν θα έχουν δουλειά την επόμενη μέρα, αν θα τεθούν σε διαθεσιμότητα λόγω του μειωμένου κύκλου εργασιών και αν θα μπορέσουν να βιοποριστούν. Παρά τη σταδιακή επαναφορά σε κανονικούς εργασιακούς ρυθμούς, η εργασιακή ανασφάλεια παραμένει. Οι επιχειρήσεις πρέπει να σηματοδοτήσουν στους εργαζομένους τους ότι επενδύουν σε αυτούς, μέσω προγραμμάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης καθώς και με ξεκάθαρα career paths. Επιπλέον, απαραίτητες μπορεί να είναι οι αναπροσαρμογές στο σύστημα αμοιβών που θα μειώσουν την μεταβλητότητα των αποδοχών σε περιόδους κρίσεων. Πιο συγκεκριμένα, σε διάφορους κλάδους, όπως η εστίαση, οι μεταφορές, οι πωλήσεις και ο τουρισμός, οι αποδοχές των εργαζομένων χαρακτηρίζονται από σημαντική μεταβλητότητα βάσει απόδοσης ή φιλοδωρημάτων. Σε μία έρευνα που πραγματοποιήσαμε με τους Dr. Samantha Conroy (Colorado State University) και τους Dr. John Delery και Dr. Nina Gupta (University of Arkansas), βρήκαμε ότι σε ένα δείγμα 14.898 οδηγών μίας μεγάλης μεταφορικής εταιρείας στις Η.Π.Α. το 79.5% έφυγε οικειοθελώς και αυτές οι αποχωρήσεις σχετίζονταν με τη μεταβλητότητα στις απολαβές τους. Παρά την αποδεδειγμένα παρακινητική επίδραση της σύνδεσης των απολαβών με διάφορες μορφές εργασιακής απόδοσης, οι επιχειρήσεις ενδεχομένως θα πρέπει να περιορίσουν το ποσοστό των απολαβών που μεταβάλλεται.
Δεύτερον, είναι σημαντικό οι επιχειρήσεις να πάρουν κάποια μαθήματα από την περίοδο της πανδημίας. Πιο συγκεκριμένα, σε πολλές περιπτώσεις η τηλεργασίας αποδείχθηκε ότι οδηγεί σε ίδια αν όχι σε υψηλότερα επίπεδα εργασιακής απόδοσης αλλά και εργασιακής ικανοποίησης. Φυσικά η τηλεργασία δεν είναι το ιδεατό μοντέλο εργασίας για όλους τους εργαζομένους και όλους τους κλάδους. Οι επιχειρήσεις, ωστόσο, θα πρέπει να είναι πιο «ανοιχτές» και πρόθυμες στο να αφουγκραστούν τις ανάγκες των εργαζομένων τους και να εξετάσουν μια ενδεχόμενη συνέχιση της τηλεργασίας.
