Στο ΟΠΑ από παππού σε …εγγονό
Τρεις γενιές αποφοίτων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Τρεις οικογένειες επαγγελματιών, στις οποίες η κατεύθυνση των σπουδών τους …κατηύθυνε και την ζωή τους συνολικά.
Η «ΟΠΑ News» αναζήτησε τους εκπροσώπους τριών συνεχόμενων γενεών αποφοίτων του Ιδρύματος και τους απηύθυνε τα ίδια ερωτήματα. Στην αναζήτηση μας απάντησε η οικογένεια του κ. Νικόλαου Ταμιωλάκη (από την πρώτη γενιά αποφοίτων του ΟΠΑ), των παιδιών του Έλενας Ταμιωλάκη και Κωνσταντίνας Ταμιωλάκη (από την δεύτερη γενιά αποφοίτων), του συζύγου της Έλενας Γιώργου Ταβλαδωράκη και –τελικά- της τρίτης γενιάς των Μάνου Ταβλαδωράκη (γιου της Ελένης και του Γιώργου) και Αγνής Ορφανουδάκη (κόρης της Κωνσταντίνας Ταμιωλάκη). Η οικογένεια διαθέτει σήμερα επιτυχημένες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, νεότερα μέλη της κάνουν καριέρα στο επάγγελμά τους στην Ελλάδα ή ακαδημαϊκή καριέρα στο εξωτερικό. Και ιδού τι μας απάντησαν:
Τι θυμάστε από τις σπουδές σας;
Νικόλαος Ταμιωλάκης: «Η εύρεση υψηλόβαθμων θέσεων εργασίας ως απόφοιτος ΑΣΟΕΕ το 1960 ήταν εξασφαλισμένη, καθώς οι απόφοιτοι της Σχολής ήταν περιζήτητοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Το επίπεδο σπουδών στον τομέα των γενικών οικονομικών γνώσεων αλλά και των νομικών και λογιστικών ήταν πολύ υψηλό. Ενδεικτικά αναφέρω ότι καθηγητές μας ήταν οι Μάριος Τσιμάρας, Κωνσταντίνος Φουρκιώτης κ.λπ.»
Έλενα Ταμιωλάκη και Γιώργος Ταβλαδωράκης: «Ο Γιώργος θεωρεί ότι οι σπουδές του όρισαν και τη ζωή του, καθώς ασχολήθηκε ενεργά με τη λογιστική και ουσιαστικά όλη του η επαγγελματική δραστηριότητα οροθετήθηκε από την επιλογή των σπουδών, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας που ασχολήθηκαν με τομείς της οικονομίας ή της δικηγορίας ή της έρευνας στους οποίους οι οικονομικές γνώσεις προσφέρουν ένα γνωστικό υπόβαθρο.»
Κωνσταντίνα Ταμιωλάκη: «Ο συνδυασμός των γνώσεων Οικονομικών και Νομικών με βοήθησε στην άμεσα αντίληψη και καλύτερη διαχείριση όλων των επαγγελματικών υποθέσεων που διαχειρίστηκα ως νομικός όλα τα χρόνια της απασχόλησής μου.»
Μάνος Ταβλαδωράκης: «Το Τμήμα Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας (ΔΕΤ) το οποίο επέλεξα να φοιτήσω ήταν τότε ένα τμήμα με πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα σπουδών που συνδύαζε, και συνεχίζει μέχρι σήμερα, δύο κόσμους: της διοίκησης και επιχειρηματικότητας με την πληροφορική και την τεχνολογία. Ως αποτέλεσμα, απέκτησα ένα ευρύ φάσμα γνώσεων και τρόπου επίλυσης προβλημάτων που αποτέλεσε το υπόβαθρο αλλά και ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της μέχρι τώρα επαγγελματικής μου καριέρας.»
Αγνή Ορφανουδάκη: «Το πτυχίο μου αποτέλεσε τη βάση της ακαδημαϊκής μου καριέρας καθώς μέσω του Τμήματος Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τον τομέα της επιχειρησιακής έρευνας. Στην συνέχεια επικέντρωσα σπουδές και έρευνά μου στη χρήση αλγορίθμων για τη λήψη αποφάσεων υψηλού ρίσκου και αβεβαιότητας.»
Σήμερα τι σκέφτεστε;
Νικόλαος Ταμιωλάκης: «Το 1959 επιλέχθηκα σε μια ομάδα 50 φοιτητών από το έτος μου, βάσει βαθμολογίας, ώστε να συμμετέχουμε για όλο το εξάμηνο σε σειρά μαθημάτων που είχαν προγραμματιστεί να γίνουν από καθηγητές του Harvard Business School. Τότε το Harvard πρόσφερε υποτροφία σπουδών στην Αμερική την οποία δεν μπόρεσα να δεχτώ λόγω οικογενειακών και οικονομικών λόγων. Το 1985, τριάντα χρόνια μετά την εισαγωγή μας στην ΑΣΟΕΕ, συναντηθήκαμε οι παλιοί συμφοιτητές στην Αθήνα και η εμπειρία ήταν πολύ συγκινητική καθώς όλοι είχαμε πια τη δική μας ιστορία.»
Έλενα Ταμιωλάκη: «Θυμάμαι την πρώτη επαφή που είχαμε η παρέα του έτους μας με την επιστημονική έρευνα δεδομένων. Όταν δουλέψαμε ως ομάδα υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Αυλωνίτη, προκειμένου να αποδείξουμε την ανάγκη ίδρυσης του νέου Τμήματος Μάρκετινγκ της Σχολής βάσει της αυξανόμενης ζήτησης εξειδικευμένων στελεχών από την αγορά εργασίας όπως παρουσιάστηκε μέσω των αγγελιών τα έτη 1986 και 1987. Δεν μπορώ να παραβλέψω τους ισχυρούς δεσμούς που αναπτύξαμε με τους συμφοιτητές μας.»
Κωνσταντίνα Ταμιωλάκη: «Θυμάμαι τις ετήσιες εκδρομές, τις παρέες, την ομάδα της σκοποβολής και την ομαδικότητα που είχαμε στις εργασίες. Τη χαρά της συνεργασίας στο Business game που οργανώθηκε, κέρδισε μάλιστα η ομάδα της αδερφής μου και του γαμπρού μου. Από τις φιλίες στη Σχολή έχουν μείνει οι πιο δυνατές. Αυτό όμως που θεωρώ ως πιο σημαντικό είναι η πίστη που σου δίνει η Σχολή ότι όλα είναι δυνατά, ότι όλες οι πόρτες μπορούν να ανοίξουν και ότι τελικά όλα είναι στο χέρι μας με λίγη τύχη.»
Μάνος Ταβλαδωράκης: «Σίγουρα η συγκατοίκησή μου με την ξαδέρφη μου Αγνή αποτελεί - είμαστε σίγουροι και οι δύο ότι θα συνεχίσει να αποτελεί - μνημείο αναφοράς με τρομερές ιστορίες και πολύ γέλιο. Στο ΟΠΑ είχα την ευκαιρία να δημιουργήσω φίλους και παρέες που θα μας ενώνουν για πολλά χρόνια.»
Αγνή Ορφανουδάκη: «Νομίζω όλες οι αναμνήσεις μου από τη Σχολή περιλαμβάνουν είτε την παρέα μου είτε τον ξάδερφό μου τον Μάνο, με τον οποίο συγκατοικούσαμε, και τη δική του παρέα από το Πανεπιστήμιο που ήταν έναν χρόνο μεγαλύτεροι. Τα χρόνια στο ΟΠΑ μού έδωσαν τους καλύτερους φίλους που έχω σήμερα, με δύο εκ τους οποίους είμαστε ήδη κουμπάροι. Καθένας από εμάς αποφάσισε να ακολουθήσει διαφορετική κατεύθυνση και σήμερα καταλήξαμε να είμαστε διασκορπισμένοι μεταξύ Ελλάδας, ΗΠΑ, Αγγλίας, Ελβετίας, Ολλανδίας. Παρόλο που τα τελευταία χρόνια ζούμε μακριά, αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι κάθε φορά που βρισκόμαστε μαζί είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα από τις αίθουσες της Δεριγνύ και τα σκαλιά της Πατησίων...»
